بقلم/ حبيب الله (الحاج سعيد)
ليه لما بفرح قلبى مايبقاش مصدق
بحس انى فى عز فرحى كأنى بغرق
باينى قلبى الفرح مش لايق عليه
طول عمره شايل جوه منه نار بتحرق
ليه لما بضحك ببقى مستغرب ملامحى
بضحك وروحى مكشرة ومخبى جرحى
بحاول ابقى مش حزين
وبحاول افرح
لكن تملى الحزن بينسينى فرحى
كل الحكاية ان الوجع عايش معايا
ان الحياه عشقت بكايا
انى بقيت مش قادر اعيش
كل الحكاية ان الحياه اسودت فى وشى
ونفسى اسيب الدنيا وامشى
لا عارف أموت ولا عارف أعيش
كل الحكاية ان الوجع عايش معايا
ان الحياه عشقت بكايا
انى بقيت مش قادر اعيش
كل الحكاية ان الحياه اسودت فى وشى
ونفسى اسيب الدنيا وامشى
لا عارف اموت ولا عارف اعيش
بيبكى فيا كل شئ الا عنيا
وقلبى من الوجع اللى فيه صعبان عليا
بكره اشوف بعنية عين شمتانة فيا
وميزتى انى فى عز حزنى مش بيبان عليا
طول عمرى بحلم انى اكون إنسان سعيد
لكن بفوق من الحلم القا وجع جديد
دايماً فى شيل الهم بطلع من الأوائل
وفى السعادة والفرح على طول بليد
كل الحكاية ان الوجع عايش معايا
ان الحياه عشقت بكايا
انى بقيت مش قادر أعيش
كل الحكاية ان الحياه اسودت فى وشى
ونفسى اسيب الدنيا وامشى
لا عارف أموت ولا عارف أعيش
